همیشه بهش میگفتم چشمات رو خیلی دوست دارم. انقدر قشنگن که آدم دلش نمیآد نگاه ازش بگیره و به بقیه صورتت نگاه کنه. اونم آروم میخندید و میگفت یه دروغ قشنگه چشات، تو بگو سایت همسریابی آغازنو ورود بگم به چشات... همینه دیگه! بیاراده، لبم به لبخند باز شد. بماند هنوز تو کانال همسریابی آغاز نو نیوفتاده عشقت از سرم تو رفتی و خنده با تو رفت بماند آغازنو همسریابی مقصرم بماند هنوز تو کانال همسریابی آغاز نو دلتنگ صدای خندتم بماند چی میکشم شبا خودم با آغازنو همسریابی تو خلوتم پلکای بلند، فرخورده و پرپشتش، همسریابی آغاز نو پنل کاربری رو قاب گرفته بود. نگاه مشکیش برق میزد. انقد خمار بود همسریابی آغاز نو پنل کاربری که انگار همیشه خوابش میآد!
آغاز نو همسریابی صفحه اصلی پشت یه پرده ی تار دیده میشد
احساس کردم عکس رو دو تا میبینم. با دستم چشمم رو ماساژ دادم؛ ولی بدتر شد. آغاز نو همسریابی صفحه اصلی پشت یه پرده ی تار دیده میشد. بلند شدم برم بیرون؛ اما پاهام یاری نکرد. بیحس شده بود و نمیتونستم قدم از قدم بردارم. دوباره نشستم سر جام. آغاز نو همسریابی صفحه اصلی بیشتر از این نمیتونستم دوریش رو تحمل کنم. با آغازنو همسریابی گفتم میرم. امروز میرم دیدنش؛ حتی اگه سایت همسریابی آغازنو ورود رو خراب کنم. به طور ناگهانی، حالت تهوع شدیدی بهم دست داد. دستم رو گذاشتم زیر گلوم و با اخم چشام رو بستم. تند تند آب دهنم رو قورت میدادم که بالا نیارم؛ ولی بیفایده بود. زود سایت همسریابی آغازنو ورود شدم و رفتم طرف در. میدونه چقد راه رفتن برام سخت بود.
با هر مکافاتی بود آغازنو همسریابی رو رسوندم دستشویی و هر چی از سر صبح خورده بودم پس دادم. شیر آب رو، بیحال بستم و نگاهم رو کشیدم سمت آینه. رنگم عین گچ شده بود... سفید سفید. هر کسی چشمای بیروحم رو میدید، میفهمید چه حالی دارم. چند سرفه پشت سر هم کردم و رفتم بیرون. کشوی میز عسلی رو باز کردم و داروها رو کشیدم بیرون. پارچ آب و لیوان از دیشب مونده بود رو میز، کنار تخت. آب ریختم و داروها رو یکی یکی خوردم. پوزخند زدم. اصلا چه نیازی هست این قرصا رو مصرف کنم؟
به سایت همسریابی آغازنو ورود شدم تا حاضر شم
پارچ و لیوان رو دوباره گذاشتم رو میز و دراز کشیدم. نیم ساعت تو همون حالت موندم و به سایت همسریابی آغازنو ورود شدم تا حاضر شم. شلوار مشکی و پیرن مشکیم رو آوردم بیرون و با یه کت طوسی پوشیدمشون. سوییچ سایت جدید همسریابی آغاز نو رو برداشتم و زدم بیرون. ثبت نام همسریابی آغاز نو بیحوصله بودم، بی حوصله تر از هر روز دیگه ای. انگار اون روز با همه روزا فرق داشت؛ حتی از غروب جمعه هم دلگیرتر بود. احساس میکردم افسرده شدم. مثل همیشه، لباس بیمارستان رو پوشیدم و کمد رو قفل کردم.
شاید بد نبود با دخترا یه کم حرف بزنم. سالن رو طی میکردم که یه زن جوون با صداش توجهم رو جلب کرد ثبت نام همسریابی آغاز نو! قلبم دوباره بیقرار شد. حتی شنیدن اسمش هم بغض رو مهمون گلوم میکرد. بیاراده برگشتم سمت صدا. یه خانم، دنبال پسر پنجشش سال های میدویید و اسمش رو صدا میکرد ثبت نام همسریابی آغاز نو، وایسا مامان! یه خاطره آغاز نو همسریابی صفحه اصلی برام زنده شد. چشمام رو بستم. یه کانال همسریابی آغاز نو اون گوشی رو بذار کنار، بذار ببینمت آغاز نو همسریابی صفحه اصلی. به اجبار، چشم از جستجوی همسریابی آغاز نو گرفتم و نگاهش کردم یه لحظه؛ فقط یه لحظه بذار این عکسا رو برای جستجوی همسریابی آغاز نو بفرستم. اخم ساختگی کرد ای بابا! باشه. یه کانال همسریابی آغاز نو هم وقت میدم؛ ولی فقط یه دقیقه.