سرم به بالش نرسیده بود که خوابم برد. صبح روز بعد، با آزار و اذیتای اشعههای بازیگوش خورشید چشم باز کردم. یه نگاه اجمالی به کل سایت همسریابی اصفهان در تلگرام انداختم و به دیوار رو به روم که با کاغذ دیواری کرمقهوهای پوشیده شده بود، نگاه دوختم. دلم پر کشید سمت سایت همسریابی در استان اصفهان؛ همون خونهای که یقین داشتم حالا، هیچکدوم از اهالیش سايت همسريابي در استان اصفهان دیدن من رو نداشتن. بغضی که چند روزی ازم فراری بود، یه بار دیگه خودش رو بهم رسوند.
ولی این من بودم که اجازه ندادم زیاد پیشروی کنه و به اصطلاح، تو نطفه خفش کردم. بغض آزار دهنده رو فرو بردم، آهی پر سوز سر دادم و بلند شدم. زیر ل**ب زمزمه کردم کمکم کن! تو سرویس بهداشتیای که داخل سایت همسریابی اصفهان در تلگرام بود، دوش کوتاهی گرفتم و بعد این که دستی به سر و وضعم کشیدم، رفتم بیرون.
سايت همسريابي در استان اصفهان و مسیحا ظاهرا سایت همسریابی در استان اصفهان نبودن. محض کنجکاوی، به سمت پلههایی که دقیقا مرکز سایت همسریابی استان اصفهان قرار داشتن رفتم. از پلههای پیچ در پیچ که با سنگای قیمتی و خاکی رنگ، بنا شده بودن گذشتم. دستم رو از نرده آلمینیومی مشکیطلایی برداشتم و پله آخر رو بالا اومدم. طبقه دوم سایت همسریابی در استان اصفهان کامل نبود، فقط یه سالن بزرگ بود که دو تا سایت همسریابی اصفهان در تلگرام تو ضلع شرقی، و دو تا سایت همسریابی اصفهان در تلگرام دیگه تو ضلع غربی داشت.
این سایت همسریابی استان اصفهان بزرگ بودن
انگار تموم پنجرههای این سایت همسریابی استان اصفهان بزرگ بودن و یه سايت همسريابي در استان اصفهان رو به طور کامل میپوشوندن. چون ضلع شمالی سالن، یه پنجره خیلی بزرگ داشت که کل محیط رو روشن ساخته بود. عقبگرد کردم و رفتم پایین. سه پله مونده به آخر، متوقف شدم. سمت چپم آشپزخونه بزرگ سایت همسریابی در استان اصفهان قرار داشت و سمت راستم، ال سی دی و سرویس پخش. دو راه داشتم؛ یا باید تماشای تلوزیون رو انتخاب میکردم، یا رفتن به سایت همسریابی استان اصفهان و آشنایی با مستخدما رو.
رفتم سمت سایت همسریابی استان اصفهان
دو دل بودم که آخرش دومی رو انتخاب کردم و با قدمای مطمئن، رفتم سمت سایت همسریابی استان اصفهان. اولین خدمتکاری که من رو دید، همون دختر جوون و چشم سبز بود. دوباره کینه سايت همسريابي در استان اصفهان زمردیش رو تصرف کرد و روش رو با غیظ ازم گرفت. دلیل این رفتارش برام روشن نبود. همشون غرق کار بودن و هیچکدوم حضورم رو حس نکردن. بالاخره ل**ب از هم باز کردم و صدایی از هنجرم بیرون دادم سلام. هفت تا نگاه کنجکاو من رو نشونه گرفتن. فقط اون دختر چشم سبز توجهی بهم نمیکرد. منتظر جواب بودم که یکیشون که بهش میخورد ۳۷۳۸سال داشته باشه، با خوشرویی گفت علیک سلام خانم. امری دارین؟